قلیان سراها شلوغ تر از سالن های ورزشی
به محض اینکه وقت آزادی گیرش می آید به دوستانش زنگ می زند و قراری در قلیان سرا می گذارد، دیگر قبحش شکسته شده و حتی قرار ملاقات دخترها نیز به این جور اماکن کشیده شده است، مسئولین هم هرچقدر زور بزنند درب یکی از این قلیانسراها را ببندند در طرفه العینی دو تای دیگر در کنارش سبز می شود، کافی است کمی از شهر و شلوغی هایش فاصله بگیرید صدها قلیانسرا چسبیده بهم را می بینید که هر وقت اراده کنید می توانید با دوستانتان ساعتها در آن وقت بگذرانید؛
اما کافی است تصمیم بگیرید ساعتی را به ورزش در سالن ورزشی و یا تفریح سالم در پارک بگذرانید، به جز دو سه سالن ورزشی عمده و بزرگ شهرمان باقی سالنها – که البته تعدادشان هرگز به نصف قلیانسراهای شهرمان نمی رسد – در این فصل بدلیل نداشتن و یا معیوب بودن سیستم سرمایش اصلا قابل استفاده نیستند؛ هزینه های سنگین آن هم بماند؛
در پارک هم که بروید انواع و اقسام مواد مخدر انقدر ارزان و راحت در اختیارتان قرار می گیرد که عمرا بتوانید بلیط کنسرت فریدون آسرایی را به این راحتی و ارزانی بدست بیاورید، جرات نگاه کردن به کسی را در پارک ندارید، سریع سمتتان می آید و می پرسد چه می خواهید؟ البته نه از سر کنجکاوی، بلکه منظورش این است که چه جنسی می خواهید.
چاره کار چیست؟ چرا جوانان ما قلیانسرا را به سالن ورزشی ترجیح می دهند؟ متاسفانه انقدر قلیانسراها به چشم می ایند که حتی اگر سرانه ورزشی استان گیلان (که الان از میانگین کشوری کمتر است) فردا دو برابر این میزان شود باز جوان ورزشکار ما بعد از سالن ورزشی مهمان قلیانسراست؛ اگر سهراب سپهری کودکی دید که
وقتی مدیرکل محترم می ایند و اماکن ورزشی را به مزایده می گذارند معلوم است بخش خصوصی بریا درامد بیشتر هزینه ورود به فضای ورزشی را بالا می برد ان وقت ان ۱۰۰ نفری که از این باشگاه استفاده می کردند نیمی بخاطر گران شدن شهریه بیخیال ورزش می شوند از این رو شده هفته ای یکبار به قلیانسراها می روند تا کمی با دوستان خلوت کنن