پنج عضو با پنج کاندیدا !
به گزارش ورس ؛ طاهره نوری در یادداشتی در راه سوم نوشت : در حالیکه این روزها، تمامی نگاه ها به میدان ولیعصر و ساختمان تازه تاسیس شهرداری فومن دوخته شده و شمارش معکوس برای شناسایی گزینه پیروز ماراتن شهری از هم اکنون آغاز گردیده است؛ لزوم توجه دوباره به نقش مهم و تاثیرگذار منتخبین مردم در شورا برای اتخاذ این تصمیم سرنوشت ساز لازم و حیاتی می نماید.
نباید این نکته را از خاطر برد که مهمترین نقش شوراها با توجه به قوانین موجود در ایران انتخاب ریاست مدیریت شهری خواهد بود. قوانین و مقررات شهرداری ها نیز در قالب مصوبات شورا، چهره قانونی می یابند. لذا باید بر این اصل مهم معترف بود که یک شهردار خوب تنها توسط شورائی کارآمد انتخاب شده و مسوولیت عملکرد سازمانهای شهرداری به صورت غیرمستقیم شوراها را نشانه خواهد گرفت.
در این راستا نباید از توجه به این مهم هم غافل بود که مدیران شهرداری مشروعیت خود را به وسیله آرائ کسب شده از منتخبین مردم به دست آورده اند و از اینرو لزوم توجه به پیشنهادات اعضای شورا در اجرای پروژه های عمرانی و خدماتی امری ضروری به نظر می رسد.
متاسفانه عملکرد شورا در طی دوره گذشته نتوانست انتظارات مردمی را آنگونه که باید و شاید برآورده سازد. شورای چهارم بیشتر از آنکه بر رفع معضلات و کاستی های شهر و اداره آن از منظر تخصص گرایانه تکیه کند، درگیر مسائل سیاسی، جناحی و شخصی شده و عمر ۴ ساله آن در بطن درگیری ها و منازعات درونی اعضای آن به سرآمد.
البته باید اذعان داشت که عملکرد شورای گذشته در مواردی رضایت بخش بوده، که با توجه به شاکله شکل گرفته در اذهان عمومی عملکرد بهتری مورد انتظار بود.
شورای چهارم اگرچه در برخی حوزه ها در جهت رفع مشکلات شهر، قدم برداشت اما فاصله بسیاری تا رسیدن به سطح مطلوب و دستیابی به اهداف بنیادینی که در ابتدای امر تعریف کرده بود، پیدا نمود.
نماینده مردم در پارلمان مدیریت شهری باید قبل از ورود به صحن شورا به خوبی روی تمامی ایده ها و طرح های پیشنهادی خود( اگر داشته باشند!!) فکر کرده و مهارت های لازم را در این زمینه کسب کرده باشد و بداند که شورای شهر ، آزمایشگاه یا آرایشگاهی برای کسب تجربه نیست و نباید دیگرانی را که با رای اعتمادشان چنین موقعیتی را در اختیار وی قرار داده اند درگیر فقدان مهارت های اجرایی خودش نماید.
در همین ارتباط؛ یکی از آفت های دستگاه های مدیریتی در سطح شهرهای کوچک را می توان دادن قولها و وعده و وعیدهای کارشناسی نشده و غیراصولی در قالب طرح های عمرانی و اقتصادی بدون ارزیابی دقیق و موشکافانه و لحاظ ساختن منابع مالی و امکانات اجرائی برای پیاده ساختن آنها دانست.
شهر فومن این روزها یکبار دیگر در تب و تاب تصمیم گیری برای انتخابی مهم است و شنیدن صداهائی که از گوشه و کنار شهر برخواسته، خبر از قرار گرفتن دوباره منتخبین مردم در امتحان آزمون و خطائی دیگر برای تعیین سرنوشت مدیریتی شهر می دهد.
همه نگاه ها به ۵ عضو پارلمان پنجم فومن دوخته شده است تا اینبار موفق شوند با انتخاب گزینه ای قابل قبولتر از عباسقلیزاده چهره موجه تری از سیمای مدیریتی شهری را هویدا سازند. چیزی که آنطور که از ظواهر امر پیداست خواست و مطالبه عمومی شهروندان فومنی نشان می دهد.
اما حرف و حدیث های شنیده شده و گمانه زنی های به راه افتاده، دلالت بر این امر دارد که در هنوز بر همان پاشنه پیشین خودش می چرخد. شواهد حاکی از آن است که برخلاف سالهای گذشته که پروسه انتخاب شهردار از طریق فراخوان عمومی صورت می گرفت، این اعضای منتخب شورای شهر هستند که گزینه های مدیریت شهری را تعرفه خواهند نمود.
اما اینکه هر کدام از این ۵ نفر چه فاکتورهایی را برای انتخاب خودشان لحاظ نموده اند شاید در نهایت ابعاد مساله را برای شهروندان نظاره گر وضع موجود و خواهان شرایط بهتر، تا حدودی روشن سازد و البته آنها را با این چالش اساسی نیز روبه رو سازد که گزینه های مطرح شده شورانشینان از چه برتری هایی بر عباسقلیزاده هشتبری برخوردار بوده اند؟
“سیامک احمدزاده” نفر اول ماراتن شورا، از “عمران حسن زاده” کارشناس ارشد مهندسی شهرسازی و عمران به عنوان گزینه موردنظر خودش برای تصدی شهرداری فومن یاد می کند.
حسن زاده که سابقه سکانداری اداره نوسازی و توسعه مدارس را در کارنامه خودش دارد، اصالتا فومنی و تالش زبان است. از آنجاییکه وی از تحصیلات مرتبط با حوزه مدیریت شهری برخوردار است، به نظر می رسد احمدزاده در معرفی گزینه مذکور، اصل توجه به تخصص که از مطالبات این روزهای فومنی ها است را در نظر گرفته است. وی براساس ذهنیتی که دارد، در معرفی گزینه خویش، گوشه چشمی هم به روابطی که ایشان در سطح استان دارد، داشته است. احمدزاده البته مدعی است که نگاه فراجناحی و فراقومیتی را در این انتخاب لحاظ نموده است.
“علیرضا علیدوست”، دیگر منتخب شورای پنجم است که به سبب حضور در شورای چهارم، حجم بیشتری از انتقادات و توجهات را به خود معطوف ساخته است.
فارغ التحصیل رشته حقوق، “مهیار ابراهیمی”، عضو فعلی شورا را به عنوان گزینه مدنظر خود برای جلوس بر صندلی ریاست مدیریت شهری را پیشنهاد داده است.
ابراهیمی که نتوانست در انتخابات اخیر، برای حضور دوباره در پارلمان شهری، از شهروندان فومنی رای اعتماد بگیرد، کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و دارای سابقه مدیریتی در تعاونی روستایی فومن است.
علیدوست در تعرفه شخص مورداشاره بر فاکتور بومی گرایی تاکید داشته و معتقد است وی با برخورداری از سابقه حضور یک دوره ای در شورا به خوبی بر مشکلات، کمبودها و نارسایی های حوزه خدماتی خویش اشراف داشته و در کنار بهره مندی از فاکتور تخصص، توان اجرائی لازم برای ایفای نقش در این حوزه را خواهد داشت.
البته این خود مساله ای است که فی الواقع گزینه رد شده شورای پنجم توسط مردم، چگونه می تواند برای تصدی سکان مدیریت شهری گزینه مناسبی باشد و آیا این به نوعی نادیده انگاشتن آراء شهروندان نیست؟
“محمدعلی حیدری” فارغ التحصیل حقوق قضائی گیلان، گزینه مدنظر “غلام نیا”، دیگر منتخب شورای شهر فومن است.
حیدری نیز که در حال حاضر استاد دانشگاههای پیام نور و آزاد و سردفتردار اسناد رسمی فومن است، اعتقاد دارد که با توجه به روابط اجتماعی گسترده و ارتباط مستمر با همه اقشار جامعه می تواند گزینه مناسبی جهت تصدی پست کنونی هوشنگ عباسقلیزاده باشد. وی نیز فومنی و اهل روستای گل افزان است.
اما آیا تجربیات حیدری، در عرصه های ذکر شده، کفاف جایگاهی با پیچیدگی های سازمانی همچون شهرداری را خواهد داد؟
“جلیل سندی”، منتخب بعدی شورای پنجم شهر فومن؛ “امیر شجونی” تحصیل کرده معماری دانشگاه تهران را برای فعالیت در کسوت شهردار فومن مناسب می داند.
شجونی که سابقه حضور در استانداری گیلان را به عنوان کارشناس ارشد شهرسازی، در پرونده خودش دارد، همکاری های گسترده ای را با ادارات و ارگانهای مختلف استان در حوزه مدیریت شهری داشته و مجری طرح پیاده راه اعلم الهدی رشت بوده است. به نظر می رسد سندی نیز در معرفی گزینه موردنظرش، دو فاکتور بومی گرایی و تخصص گرایی را به عنوان مطالبه شهروندان مدنظر قرار داده است…
اما به واقع انتخاب مذکور تا چه اندازه با شهرت و عنوان فامیلی ایشان در ارتباط خواهد بود؟
دیگر عضو مشهور شورای شهر چهارم و منتخب پنجم یعنی “نورالدین نعمتی”، نیز که به دیدگاه های خاص و مواضع متفاوت اش مشهور است، و صراحتا در مناظره معروف انتخاباتی در مسجد جامع فومن، عنوان نمود که بهتر آن است تا شوراها با توجه به ناکارآمدی هایی که در عرصه مدیریتی داشته اند، برچیده شوند، در پی انتخاب گزینه شهرداری زودتر از زمان موعد، به بن بست رسید و گزینه موردنظر ایشان،” هوشنگ رنجکش”، به دلایلی نامعلوم از صحنه انتخاب کنار گذاشته شد.
نعمتی، تاکنون گزینه دیگری برای تصدی پست شهرداری معرفی ننموده است که این رویه تنزه طلبانه، برای مسوولی که از جایگاه مدیریتی و شهرت خوبی در بین افکار عمومی برخوردار است، نمی تواند نشانه خوبی باشد.
با در نظر گرفتن مواردی که ذکر شد، لزوم توجه به این نکته حائزاهمیت نشان می دهد که برای تسریع در روند توسعه در هر منطقه ای، اشراف کافی بر فرهنگ آن منطقه از ملزومات ضروری و حیاتی است. باید توجه داشت که در شهرهائی با جغرافیای جمعیتی و اقلیمی محدود نظیر فومن، در کنار پذیرش فاکتورهای سیاسی مدرن، هنوز نشانه هایی از عصبیت و فرهنگ سنتی حفظ شده است که یکی از این نشانه ها همان نظام طایفه ای و بومی رایج در این شهرها است که هنوز هم در لایه های زیرینی از مدیریت شهری، تبلور دارد و بر موضوعاتی همچون تخصص گرائی و مدیریت کارآمد سایه افکنده و تاثیر گذار خواهد بود و از همین روی باید اندیشید که آیا توجه و تکیه صرف بر فاکتور بومی گرائی در بلندمدت اسباب غلتیدن در منازعات طایفه ای و قومی و درگیری های باندی و محفلی که از قضا شهر فومن ید طولانی در آن دارد، را فراهم نخواهد ساخت؟ رویکرد مذکور دقیقا نقطه مقابل عملکرد کشورهای توسعه یافته ای است که در قالب احزاب و تشکل های مدنی اقدام به معرفی نیروهای متخصص و توانمند می نمایند.
و اما مخلص کلام؛ آیا این رویه در باب انتخاب گزینه ها؛ اندکی بوی رفاقت نمی دهد؟!!
